พุทธศักราช 2529...

เสถียรธรรมสถานถือกำเนิดขึ้นพร้อมการเสนอตัวเป็นผู้รับใช้
เป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ที่ปลอดภัยโดยธรรมที่สังคมพึ่งได้
ด้วยเราไม่มีคำสอนที่ผิด
อีกทั้งมีชุมชนที่อยู่กันอย่างเรียบง่าย
และมีหัวใจเบ่งบานที่จะอาสาออกไปรับใช้ผู้คนอยู่เนืองนิตย์
นี่คือ...ความงดงามโดยธรรมที่เรามีโอกาสได้ทำกุศลร่วมกัน

...

พุทธศักราช 2559

30 ปีที่ผ่าน บอกได้ดีว่าการทำงานคือการร่วมเรียนรู้ ความมีสำนึกในงาน
ที่จะใช้งานเป็นฐานแห่งการละวางความยึดมั่นถือมั่น
ใช้งานเป็นไปเพื่อสละความเห็นแก่ตัว
ไม่ใช้งานเป็นข้ออ้างเพื่อเพิ่มอัตตาตัวตน
ความสำเร็จของเสถียรธรรมสถาน
คือการขัดเกลาจิตใจของเราให้เกลี้ยงเกลาจากกิเลส
การขัดเกลาจิตใจของเราให้เป็นพุทธะ คือรู้ ตื่น และเบิกบาน
ซึ่งเป็นก้าวที่จะพิสูจน์ได้ว่า
เราจะมีเสาเข็มที่มีชีวิตที่เดินทางไปกับเราในทุกช่วงวัยของชีวิต...
อย่างเคารพชีวิต
อย่างมีการเติบโตทางจิตใจ
อย่างมีความละอายและเกรงกลัวที่จะใช้ชีวิตอยู่ในกระแสที่นำไปสู่ความทุกข์
นี่คือ...‘ความดีที่ยั่งยืน’

...

ก้าวย่างแห่งปัญญาสู่ทศวรรษที่ 4

เสถียรธรรมสถานยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง
ยังคงมีจิตที่คิดจะให้ มีความสุขที่ได้ให้ และจะให้ให้ได้มากกว่าที่เคยให้
เพื่อชีวิตที่สงบเย็นและเป็นประโยชน์ร่วมกัน
พร้อมๆ กับยังคงให้โอกาสทุกคนในการร่วมเรียนรู้
เพราะทุกคนสามารถเรียนรู้ได้
และทุกคนควรมีจิตสำนึกในการเปลี่ยนแปลงตัวเอง
งานในทศวรรษต่อไปจากนี้จึงคือการสร้างจิตสำนึก
จิตสำนึกในการที่จะเคารพชีวิตโดยการเปลี่ยนแปลงตัวเอง

...

ด้วยมีคุณธรรมของพระอารยตารามหาโพธิสัตว์อาบรดใจ

หนึ่งในนั้นคือ...ไม่ว่างานนั้นจะยากเพียงใด...ก็จะทำให้สำเร็จ